Momenteel zijn Lucie Godschalk en ik (Brenda Bonte) op bezoek in Kenia. Via de facebook groep en via de website willen wij jullie meenemen op de avonturen die wij beleven rondom het project. Gister kwamen we aan, vandaag werden we opgehaald met de Tuk Tuk om de school en het project te bezoeken en wat is dat een bijzondere dag geworden. Wat is het toch mooi om te zien wat Gerrie en Emma in relatief korte tijd uit de grond hebben gestampt.
Om 10 uur vanochtend stonden Gerrie en Emma bij ons hotel om ons op te halen. Gerrie ging verder met de motor en samen met Emma gingen Lucie en ik in de TukTuk. Hobbelend gingen we over zandwegen heen, toen de weg ergens stopt werden we keurig langs een smal randje gereden door onze Chauffeur. Na een prachtig ritje, waarbij we onderweg veel konden zien van het dagelijkse leven in Ukunda kwamen we aan bij het terrein van Nooit Meer Honger.
Op dat terrein is inmiddels heel veel te vinden. Uiteraard staat er de school, maar daarnaast is er nog veel meer op het terrein o.a. een kippenfarm, de kerk, kantoortjes, een ruimte voor de beveiligers van de school (Er is dag en nacht beveiliging nodig ivm diefstal), landbouwgrond, een kleine kippenfarm, een winkeltje die verhuurd wordt voor 5 euro per maand, een winkeltje van de school zelf, een kantoortje voor betalingen via een speciale Keniaanse bank app, een kleding winkeltje en meer. De winkeltjes en het bank kantoortje zijn er gekomen omdat de school is gebouwd in een gebied die erg arm is. Voorheen moesten de mensen kilometers lopen om simpele basis spullen te kopen, daarbij liggen de kosten een stuk hoger in andere winkels, waardoor mensen veel te veel moesten betalen, nu kunnen ze de belangrijkste spullen vlakbij huis kopen.
Ook zijn er nog veel dingen die er in de toekomst bij moeten komen. Zo moet de muur nog afgebouwd worden, dit is belangrijk omdat het de inbrekers weghoudt, maar daarnaast ook zorgt dat er minder snel slangen op het terrein komen. Bij de waterput die er inmiddels is, moet nog een flinke watertoren gebouwd worden, de keuken moet verder afgemaakt worden (ondanks dat hij al in gebruik is), daarnaast heeft de overheid aangegeven dat er nog een eetzaal moet komen, de fundering voor het naai atelier ligt er al, maar de rest moet nog gebouwd worden, cruciaal is ook een solar systeem zodat het volledige terrein voorzien kan worden van stroom. Gelukkig heeft Gerrie daarin goed vooruit gedacht, dus alle gebouwen zijn zo gebouwd dat ze gemakkelijk stroom kunnen aanleggen als het er eenmaal is. Ook moeten er nog meerdere klaslokalen bij komen in de toekomst. Kortom, er is nog genoeg te bouwen voorlopig.
Zoals je kunt lezen hebben we een prachtige rondleiding gehad. We hebben de kinderen bezocht in de klaslokalen, hier werden we warm ontvangen en werd er volop voor ons gezongen. Op het moment dat een groot deel van kinderen buiten aan het spelen was besloot ik de meegebrachte kringloop frisbees mee te brengen. Super mooi om te zijn hoe blij een groep kinderen kan zijn met zoiets simpels. Direct werd er gefrisbeed en toen ze besloten om ons nog een keer te trakteren op een liedje, waren de frisbees uiteraard ook geschikt als muzikale begeleiding.
Ook de leraressen van de school waren erg blij met de spullen die we meebrachten. De spulletjes werden netjes meegenomen naar de lokale en toen de schooldag voorbij was kwam een van de leraressen nog naar me toe om te vertellen dat de kinderen vandaag super blij waren, vooral omdat ze de meegebrachte Fruitella erg hadden kunnen waarderen, maar daarnaast ook omdat de lerares toevallig de week ervoor ze had verteld over Frisbees en ze nu Frisbees hadden.
Het mooiste moment vandaag was voor mij het moment dat ik nadat ik foto's had gemaakt van de kinderen de foto's aan de kinderen zelf liet zien. Opeens was ik omringd door allemaal stralende en dol enthousiaste kinder koppies en ik kan niets anders zeggen dan dat mijn hart op dat moment smolt, doordat ik simpelweg overladen voelde door Liefde.
Aan het einde van de schooldag zijn we niet met de TukTuk naar huis gegaan, maar mochten we meerijden in de schoolbus. De schoolbus is vergane glorie, maar doet zijn werk. De kinderen en leraren die te ver weg wonen worden allemaal thuis afgezet. De wegen hier zijn wel extreem slecht, dat houd dus in dat een ritje erg sloom gaat en gepaard gaat met veel gehobbel, maar uiteindelijk is dat nu juist de ervaring voor ons natuurlijk.
Uiteraard valt er nog zoveel meer te vertellen, maar voor nu is het genoeg geweest voor vandaag. De komende tijd zullen wij nog veel delen van alle prachtige ervaringen die wij opdoen. Momenteel is de mijn laptop bijna leeg en de Wifi te sloom om de foto's nog te uploaden, dus die volgen later.
Reactie plaatsen
Reacties